Oh, zo lang geen blog online gezet… Sorry aan degenen die er op waren aan het wachten! We hebben hier bijna nooit wifi en als we internet hebben is het 3g op Jan zijn gsm, waar we dus voor moeten betalen… Via dat internet een blog online zetten gaat dus niet. Maar bij deze :)
We zijn ondertussen al 5 weken in Nieuw-Zeeland… En dat weinig internet hebben heeft ook soms zijn voordelen hoor, we zijn vaak dagen aan een stuk onbereikbaar, in the middle of nowhere, in de ongerepte natuur… Zalig! Maar ik zal beginnen bij het begin.
Afscheid nemen van de Manta Rhei familie was niet zo leuk, we hebben daar echt een geweldig leuke tijd beleefd en ik hoop stiekem om er ooit toch nog eens te kunnen gaan duiken! Onze laatste dag in Labuan Bajo zijn we nog mee op de boot geweest, om zowel te snorkelen als te duiken en dat was puur genieten, het weer was goed, er waren wel meer dan 20 manta’s rondom ons aan het spelen toen we aan het snorkelen waren, we hebben leren freediven; waar Jan tot 16,3m diep is kunnen duiken zonder zuurstofflessen en onze laatste duik hebben we nog zoveel nieuw onderwaterleven gespot dat zowel Jan als ik ons echt gelukzakken voelden! ’s Avonds met z’n allen gegeten en de dag erna het vliegtuig op naar Sydney. Toen we wilden inchecken voor onze vlucht naar Nieuw Zeeland, met tussenstop in Sydney, mochten we niet door… We hadden geen Australisch visum. “Euh, visum?” Wij hadden daar slechts een tussenstop van 11 uur, we konden zelfs in de vlieghaven blijven als dat moest. Maar nee, als je een tussenstop maakt in Australië en die tussenstop is langer dan 8 uur dan moet je uitchecken en opnieuw inchecken voor je volgende vlucht, ook al heb je die samen geboekt. Ok, Jan en ik dus snel via internet op onze gsm een Australisch toeristenvisum aangevraagd, betaald en gelukkig ook gekregen! Chance, maar wel weer onverwachte kosten voor niets…
Soit, ondertussen hadden we ook met een vriend van Jan afgesproken, Matthew. Matthew is van België maar woont sinds enkele jaren in Sydney, samen met zijn vriendin. Hij is ook een hele goede fotograaf en gespecialiseerd in timelapse en hyperlapse. We zijn samen gaan ontbijten, hij heeft ons een klein stukje van Sydney laten zien en omdat hij nog veel werk had thuis en Jan en ik nog een lange broek moesten gaan kopen, namen we terug afscheid. Wel leuk hem te leren kennen en voor eventjes met een ‘local’ op stap te zijn in Sydney :) Merci Matthew! Wij gingen verder op lange broekenjacht want in Sydney was het al niets te warm en in Nieuw Zeeland ging het er daar niet beter op worden. Toen we allebei een broek hadden, zijn we terug naar de luchthaven gegaan om rustig in te checken voor onze echte bestemming, Christchurch, Nieuw Zeeland.
Na ongeveer 4 uur vliegen kwamen we aan in Christchurch, het was er 12u ’s nachts. Wij waren ondertussen al zeker 34 uur wakker en waren dus doodop… We konden onze eerste nacht naar een hotel gaan voor een paar uur en dan later die dag de bus gaan ophalen, die we hadden gehuurd om 7 weken mee rond te trekken, maar voor geld uit te sparen beslisten we gewoon te wachten op de luchthaven tot 8u30 en dan een taxi naar de busjesverhuur te nemen. Toen we op de luchthaven even naar buiten gingen om een sigaretje te roken, viel het ons meteen op, wow wat was het hier koud!!!!! Ijskoude wind en niet meer dan 5°C ofzo… Daar stonden we dan met allebei slechts één trui en sinds de dag ervoor allebei één lange broek…. Er ging nog veel gekocht moeten worden waarschijnlijk… Om 9u ging dat campervan-bedrijf open. Toen we daar aankwamen was het nog een heel gedoe voordat we goed en wel vertrokken waren want er waren wat dingen aan kapot enzo maar de bus zelf zag er wel heel gezellig uit dus rond een uur of 11 waren we dan toch vertrokken. Jan reed, meteen links rijden en links ronde punten nemen en je pinkers die ineens rechts van je stuur staan enzovoort, nadat we ondertussen al meer dan 40 uur wakker waren?! Snel besloten dat we de dichtsbijzijnde camping moesten zoeken om te gaan slapen want dit was gewoon gevaarlijk…
Natuurlijk waren er geen goedkope campsites in en rond Christchurch dus moesten we al meteen op een dure camping gaan staan voor 55 NZD per nacht… Ai ai ai.. :) We stonden een half uur op de camping, bedje gemaakt en zijn allebei als een blok in slaap gevallen tot een uur of 6 ’s avonds. Dan zijn we naar de supermarkt gegaan voor onze eerste grote inkopen en eten voor de avond. Er was een soort van winkelcentrum dicht bij en daar heb ik gewoon aan enkele mamatjes gevraagd waar zij hun inkopen deden en wat de goedkoopste supermarkt in Nieuw Zeeland is, een soort van Aldi ofzo… Zij wisten het meteen, ‘Pak ’n’ Safe’ is waar wij moesten zijn. Dus Jan en ik naar de Pak ’n’ Safe en daar meteen buiten gekomen met een rekening van meer dan 200 NZD!!!!! En dan hadden we alles het goedkoopste van het goedkoopste gekocht he :) Toen we die paar uurtjes in de bus hadden geslapen hadden we ook al gemerkt dat onze dunne slaapzakjes, het éénpersoonsdeken dat we bij het busje hadden gekregen en onze handdoeken, niet warm genoeg waren… We zijn dan meteen ook naar een andere soort supermarkt geweest, de ‘Warehouse’, waar je letterlijk ALLES kan vinden aan de goedkoopste prijs. Daar hebben we dan een extra deken, een thermos, allebei een hemd, wat warme sokken,… gekocht om de komende nacht niet te bevriezen. Nog eens een rekening van 150 NZD. Nieuw Zeeland zou toch echt wel duur worden… Het geld vliegt er nu al door… ’s Avonds aten we wat brood met salami, kaas, zelfgemaakte guacamole,… mmmm brood met charcuterie!!! Niet hetzelfde als in België maar het smaakte zo goed! Zalig!
De volgende ochtend kon het avontuur echt beginnen. En Route!! Richting Kaikoura, een dorpje aan de kust waar heel veel ‘fur seals’ zijn, een soort van zeeleeuwen, en waar je dolfijnen en walvissen kan zien. Dit was maar 2uur rijden maar toch zijn we door zoveel verschillende soorten lanschappen gereden… Ik heb 4 keer tranen in mijn ogen gekregen door de overweldigende schoonheid van de natuur hier in Nieuw Zeeland. Waauuuwww! We zijn veel gestopt voor foto’s maar soms vroeg ik mezelf af of Jan deze schoonheid wel op foto’s kon vastleggen, het is zo groot, zo wijd, zo volledig rondom rond alles en iedereen, wauw. In Kaikoura zelf zijn geen DOC-campsites dus moesten we een klein beetje uit Kaikoura rijden om te slapen. Een DOC-campsite is een campsite van de overheid, van het Department Of Conservation. Deze campgrounds zijn goedkoper dan van die echte campings. Een standard DOC-campsite is 6 NZD per persoon per nacht, dus 12 NZD voor ons. Maar daar zijn geen douches, meestal geen gewone toiletten, enkel compostwc’s, soms geen stromend water van een kraantje, soms enkel de rivier, geen electriciteit, geen keukentje, vaak geen gsm-bereik en dus ook geen internet,… Maar dat is wel echt kamperen natuurlijk en dat zagen we wel zitten, zo back to basics :) En deze campisites zijn meestal ook midden in de natuur, vrij afgelegen en heel rustig dus dat is echt genieten.
Onze eerste campsite was aan een rivier, met uitzicht op besneeuwde bergtoppen, wow… Het weer was er niet schitterend maar we zijn dan wat gaan wandelen door de rivier, die voor een groot deel droog stond waardoor je er dus naast kon stappen. We sprokkelden hout voor misschien ’s avonds een kampvuur te maken maar jammer genieg begon het ’s middags te regenen waardoor het kampvuur geen optie meer was.
De dag erna was het veel beter weer en zijn we vroeg opgestaan en naar het dorpje gereden en gaan kayakken tussen de zeeleeuwen. Dit was echt heel leuk! We hadden kans om dolfijnen te zien maar die kwamen niet boven water toen wij erin waren dus dat was een beetje jammer maar de zeeleeuwen kwamen tot naast onze kayak spelen, hun inktvis opeten, die waren super schattig en echt leuk om ze zo in het wild van zo dichtbij te zien! Jan en ik samen in een kayak, super grappig, niemand was nat toen we eruit kwamen, buiten Jan en ik want wij hadden elkaar natuurlijk express helemaal onderspetterd :) Toen we terug naar onze campsite reden waren we er helemaal alleen. Wat later kwam er nog een auto aan met twee jongens in. Hier in Nieuw Zeeland is iedereen super sociaal, de Kiwi’s zelf zijn heel gastvrij en overal begint er wel iemand tegen je te babbelen en die spirit wordt wel wat overgedragen op iedereen die hier rondtrekt dus contact maken met anderen is bijna vanzelfsprekend.
Zo leerden we dus al snel die twee jongens kennen, Andreas en Lorenz, van Duitsland. Ons hout van gistere lag er nog en zij hadden ook wel zin in een kampvuur zodus maakten we ’s avonds een groot kampvuur naast de rivier. Het begon klein maar al snel was het echt gigantisch en het was een leuke avond met whisky en wijn, volle maan, goede gesprekken en veel warmte van het vuur.
De volgende dag reden Jan en ik door richting Picton. Onderweg zijn we even gestopt in een tweedehandswinkel voor nog een sjaal, handschoenen, een trui,… want het was hier tot nu toe echt wel heel koud. Picton is een klein, gezellig havendorpje. We hebben ons daar even opgewarmd met een koffie en dan konden we ineens ook Jan zijn fototoestel, de laptop en de gopro opladen. Op onze campsite, een beetje buiten Picton, leerden we Carl en Beck kennen, een koppel dat sinds enkele jaren hun huis heeft verkocht, een grote caravan en jeep hebben aangekocht en sindsdien leven on the road en uit hun caravan. Carl is ook een hele goede fotograaf dus was voor Jan heel leuk. Zo hebben we toch twee avonden samen doorgebracht in hun caravan.
Daarna zijn we doorgereden naar Queen Charlotte Sounds. We hadden gelezen dat je daar goed kon vissen… Jan en ik hadden dan het lumineuze idee om onszelf ook een vislijn aan te schaffen. We gingen eerst naar een echte jaag- en viswinkel maar de vislijnen begonnen daar van prijs niet onder de 150 NZD dus dat was niet echt een optie. We hebben dan maar twee kindervislijnen gekocht in de Warehouse, dan konden we daar toch al wat mee spelen. We waren onderweg naar een campsite toen we beseften dat we daar niet zouden geraken omdat we niet genoeg bezine hadden. En er zijn hier niet zoveel tankstations als in België, enkel in de dorpjes zijn er en we kwamen geen dorpjes meer tegen… We zijn dan maar wat terug gereden en op een andere campsite gaan staan. Ondertussen was het weer nog altijd niet goed, grijs, heeeeel winderig en koud. We zijn toch wat proberen te gaan vissen maar dat is een beetje mislukt, geen vis gevangen en mijn zonnebril is in het water gevallen en onmiddelijk gezonken dus kwijt en er is een stuk van Jan zijn vislijn afgebroken. Vissen - Jan en Eva: 1-0. Voor die avond hadden we Angus Beef gekocht want we wilden dat op de BBQ leggen, die we extra hadden gehuurd bij het busje. Jan was bezig met de BBQ aan te sluiten (was een gasBBQ) toen hij doorhad dat die kapot was… We hebben dan met de campervan-verhuur gebeld en die zeiden dat ze ons dat geld gingen terugbetalen als we de bus terugbrachten, maar ja, ondertussen hadden wij dus wel geen BBQ… We hebben de steaks dan maar in pan gebakken. Bij nader inzien was dit niet zo erg want die steakjes waren suuuuper lekker. Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n lekker rood vlees gegeten als dat. En ik ben normaalgezien geen vleesliefhebber dus dat zegt genoeg :)
’s Avonds speelden we, zoals we hier de laatste 6 maanden heel veel doen, nog wat UNO en andere spelletjes en dan gaan slapen. Het was ook maar heel koud buiten dus zo snel mogelijk eigenlijk de bus in…
De volgende ochtend was het aan het regenen en besloten we door te rijden naar Lake Rotoroa. We reden over Blenheim en daar was het markt, we hebben daar lokale kaas gekocht en veel dingen geproefd :D Lekker! Aangezien het sinds we aangekomen zijn in Christchurch, op twee dagen na, enkel nog maar heeft geregend en wij continu natte en kouden voeten hebben in die dunnen sportschoentjes die wij allebei bij hebben, vonden Jan en ik het geen slecht idee om toch eens voor bottinnen te gaan zien. In Blenheim zijn we dan enkele winkels afgegaan en hebben we ons allebei een vervroegd kerstcado gedaan: stapbottinnen! Was wel weer een dure aankoop en een grote hap uit ons budget, wow… Nuja, de komende 6 weken hadden we allesinds droge en warme voeten :) Onderweg naar Lake Rotoroa nog vaak gestopt voor foto’s natuurlijk. De landschappen zijn hier zo mooi dat we eigenlijk continu met onze mond open in de bus zitten van verbazing. Wijnvelden, bergen met sneeuw, alle soorten groene en bruine heuvels, bloemen, dor hout, rivieren, de zee, dennenbomen, loofbomen, meren, heide,… En dat is zo leuk met die bus, overal waar je voorbij rijdt kan je stoppen voor een foto, een boke te eten, een sigaretje, wildplassen :),… House on wheels: awesome! Het enige lastige is dat wij dus meestal slapen op campsites waar geen douches zijn. Af en toe willen wij wel eens douchen natuurlijk en dan proberen we binnen te glippen bij zo een dure camping en daar dan snel te gaan douchen en dan terug buiten te glippen. Tot nu toe is dat steeds goed gelukt, maar altijd wel spannend :)
Aangekomen bij Lake Rotoroa, super knap meer maar de campsite zelf was niks speciaal en na 5 minuten de auto open te hebben gelaten om wat gerief eruit te pakken, kregen we voor het eerst in Nieuw Zeeland te maken met de beruchte sandflies… Honderden in onze bus en al meteen enkele beten! Wat was dat?! Sandflies zijn erger dan muggen, zolang je in beweging bent, komen ze niet naar jou maar vanaf je enkele seconden stil staat of neerzit komen die massaal op u zitten, gaan die er niet af totdat je ze eraf slaat en dat is het moment dat ze bijten. Die beten jeuken harder dan muggenbeten en dat blijft wekenlang jeuken. Voor Jan en mij was dat snel duidelijk, hier bleven wij niet hoor! Dus snel wat foto’s aan het meer en dan maar ineens doorgereden tot de eerstvolgende campsite in Lyell. Ondertussen was het al donker en passeerden we nog een soort boeren-cowboyfeest langs de weg in een wei waar we even gestopt zijn, gezellig maar ook allemaal wel wat raar :)
Toen we aankwamen op de campsite in Lyell waren wij de enige daar, samen met miljoenen sterren…. Wauw…. mooiste sterrenhemel dat ik ooit al heb gezien! Zo hebben we daar de dag afgesloten, helemaal alleen op de wereld, met ons tweetjes, in de bus, onder de allermooiste sterren ooit… Man, wat voelden wij ons klein :) ’s Morgens reden we door naar Westport, aan de Westcoast, met een klein uisteeksel, Cape Foulwind. Wat rondwandelen en langs de fur seals geweest en meteen doorgereden naar Greymouth.
Super mooie weg door de bergen en langs de kust. De ene minuut rijdt je langs de kust en de andere door een pitoresk bergdorpje. Bij Greymouth sliepen we een beetje uit de stad bij Lake Kaniere. Het was er grijs en regenachtig dus niet veel kunnen zien van de omgeving… De volgende ochtend vertrokken we naar Arthur’s Pass National Park. Heel de rit was het aan het regenen maar die weg was zo knap! We reden over een super zotte brug, tussen twee bergtoppen in, wow, spannend… Heel veel ‘Kea’s’ in Arthur’s Pass, een soort van papegaai in de bergen :) Als eerste werk gingen we langs het visitor center om info te vragen in verband met de wandeltracks in het gebied en de weersvoorspellingen. De komende drie dagen ging het regenen met erg sterke wind, hier genaamd ‘severe gale’. Avalanche Peak, een track die ik super graag wou doen, was afgesloten en ook Bealey’s Spurr was geen aanrader in dit weer… :( Pff.. We reden dan maar wat verder door op zoek naar de een campsite voor de nacht. Als we de bergen van Arthur’s Pass voorbij waren, was het ineens blauwe lucht en zon! Zalig!
Daar hebben dan lang aan een riviertje gezeten met uitzicht op de bergen, aperitiefje gedaan daar, een dam gebouwd, foto’s getrokken,… De wind kwam toen al opzetten…Toen we de volgende ochtend wakker werden, begrepen we dat het weerbericht klopte, mega harde wind en regen… Hier konden we komende dagen dus niets gaan doen, jammer. Hopelijk kunnen we ergens op het einde nog terug komen om alsnog deze tracks te doen. De weg van Arthur’s Pass terug naar de Westcoast was minder leuk. De ‘severe gale’ kwam duidelijk opzetten en ik had echt schrik in de bus, soms dacht ik dat we van de weg gingen geblazen worden, laat staan hoe hard ik mijn hart vasthield toen we die brug over moesten… We geraakten veilig uit de bergketen maar het bleef hard waaien. We reden zuidelijker, richting Frans-Jozef Glacier. In Frans-Jozef besloten we om een nachtje op een camping met warme douches en elektriciteit te gaan staan want het was nog steeds aan het regenen en we hadden het echt wel even gehad met het weer. We zijn er, op een droog moment wel even wat gaan wandelen, naar het einde van de gletsjer gaan zien enzo maar het was daar super druk en vol met Chinezen, weg dus daar. Na een nachtje in Frans-Jozef reden we door naar Fox Glacier, en de volgende dag zou het weer opklaren dus ik zag mijn kans om een afspraak te maken voor een skydivejump boven Fox Glacier! Nogmaals danku mama, papa en oma voor de centjes die ik kreeg voor mijn verjaardag waardoor ik nu deze skydive kon doen :) De eerste nacht in Fox Glacier sliepen we aan Gillespie Beach, een gratis campsite aan de zee. Daar leerden we weer een hele hoop mensen kennen waar we ’s avonds een kampvuur mee hebben gemaakt op het strand en een prachtige zonsondergang hebben gezien. Het was een hele gezellige avond met veel rode wijn en interessante gesprekken. We leerden daar onder andere drie meisjes kennen, Mieke, Cam en Sarah. Drie zalige grieten die ongeveer dezelfde route als ons deden dus zeker niet de laatste keer dat we hen zagen. Jan heeft er ook coole foto’s kunnen trekken van de sterrenhemel en een lichtspel genaamd ‘Airglow’.
De dag erna was het zover, om 7u45 moest ik aan skydive-plaats zijn… Een beetje stress en een kleine kater, ai ai… Niet te veel poespas, hup dat pak aan en dat vliegtuig in en we waren al aan het opstijgen… Jan ging me opwachten aan de landingsplaats. Waaauuwww, wat een uitzichten vanuit dat vliegtuigje!!!!! Ik voelde de adrenaline komen, mijn hart begon sneller te slaan en mijn ademhaling verzwaarde…. zalig gevoel… En dan waren we er, 13000 feet (ongeveer 4km) in de lucht. Ik ging uit het vliegtuigje hangen, benen achteruit, hoofd achteruit, en … jump! 50 seconden vrije val in de mooiste natuur die ik me kon inbeelden, woooow… Dat gevoel mocht van mij eeuwig blijven duren :) Dan werd de parachute geopend, ik mocht zelfs zelf sturen, woehoeeeww! Jan stond me beneden op te wachten, super leuk. Toen ik landde was ik even in een andere wereld, in extase denk ik ofzo… Maar dat duurde niet lang, een beetje later werd ik draaierig en misselijk en lichte hoofdpijn. Naar het schijnt komt dit door iets in mijn oren, met mijn evenwicht ofzo. Omdat ik ook misselijk word in de auto en mijn oren niet zo goed kon klaren bij het duiken… Soit, misschien had mijn kleine kater er ook wel iets mee te maken :) Dan heb je natuurlijk het voordeel van die bus, ben even gaan liggen en iets gegeten en het was na enkele uurtjes weer over. We hebben die dag vooral nog op de computer gewerkt, gelezen, geskyped en terug op dezelfde campsite geslapen om de dag erna te vertrekken naar Wanaka!
Aangezien deze blog al zo lang is, zet ik de rest van onze avonturen in de volgende blog, maar die komt er snel aan :)
We missen onze thuis nog steeds hard maar het grote heimwee-gevoel is hier wel heel wat minder omdat elke dag een avontuur is hier in Nieuw Zeeland, waardoor er minder tijd is om aan thuis te denken… We updaten snel het vervolg van Nieuw Zeeland :) xxxxx Jan & Eva